ยังจำวันที่เคย กุมมือกัน
มีเรื่องราวนับพัน วันของเรา
หนึ่งแสงดาว ที่เคยสดใส
รอยยิ้มเธอ ยังไม่จางหาย เก็บเอาไว้
ไฟดวงเดียวที่มี ดูเงียบงัน
มีเพียงคืนและวัน ฝันมืดลง
ยิ่งทบทวน ใจยิ่งปวดร้าว
โชคชะตา ดูช่างโหดร้าย
และสุดท้าย คนเดียวที่เป็นทุกอย่าง
อยู่ห่างไกลเกินปลายขอบฟ้า น้ำตาที่ไหล
ทรมานอ้างว้าง หมดความหมาย
วันนี้เหงาจะเป็นจะตายเพราะไม่มีเธอ
นาฬิกาที่เดิน ช้าทุกวัน
เตือนให้คิดถึงวัน ที่พบเธอ
กอดที่เคย ยังไม่จางหาย
ขอบรุ้งไกล คงไม่ทำร้าย
แต่สุดท้าย คนเดียวที่เป็นทุกอย่าง
อยู่ห่างไกลเกินปลายขอบฟ้า น้ำตาที่ไหล
ทรมานอ้างว้าง หมดความหมาย
วันนี้เหงาจะเป็นจะตายเพราะไม่มีเธอ